Heb het goed met jezelf in 2022

Lieve mooie jij,

Hoe donker de wereld om je heen ook is, hoe somber jouw gevoelens ook zijn: creëer je eigen lichtpuntjes, geluks- en genietmomentjes.
Verzorg, verwarm, verwonder jezelf. Leer van jezelf te houden.
Je kan jezelf geen groter cadeau voor het nieuwe jaar en de rest van je leven geven. En nee, dat is niet egoïstisch, dat heet gewoon zelfzorg. 
Ik hoop dat je vandaag of over een jaar terugkijkend naar jezelf kan zeggen; Ja, ik hou van mij
Het maakt je leven zoveel ontspannender.

Ik wens je een fijne jaarwisseling.
En  r u i m t e  en aandacht voor jezelf in het nieuwe jaar. 

Wilma

Wat je geeft, krijg je terug

Ik betrap mezelf er steeds vaker op, dat ik in het weekend al uitkijk naar het werken op de maandag in het verzorgingshuis. ‘Maandag rolstoeldag’ De meeste mensen behandel ik vanuit hun rolstoel of het bed. Ze laten soms een diepe indruk  op me achter.

Zoals mevrouw die al ruim 100 jaar oud is. Ze voelt zich 80 maar merkt wel dat ze wat eerder moe wordt als voorheen. Ze heeft flinke pijnklachten aan haar been. Ze ligt op mijn bezoek te wachten en weet dat ik haar weer ga ‘masseren’. Ze vindt de aanraking fijn, Ze wordt niet zoveel meer aangeraakt.
“Door de zorg wordt u gewassen en aangekleed,” zeg ik.
“Ja, maar dat is anders. Daarom vind ik het zo fijn. U heeft van die warme handen. Niet zweterig, maar zo lekker warm, u heeft van die fijne handen.”
“Dankuwel, lief dat u dat zegt. Geniet er maar lekker van.”
“De pijn gaat ook weg. Komt dat omdat u me aanraakt?”
“Dat zou heel goed kunnen, dat is wel een reactie op een positieve aanraking.”
Steeds vallen haar ogen dicht door de ontspanning die ze voelt. Toch wil ze me blijven vertellen hoe fijn ze het vindt. Licht masseer ik haar voeten. Tegelijk aait zij haar knuffelkat die heerlijk als een baby in haar armen ligt. “Ze is zo lief he? Daar kan je toch trots op zijn. En ze heeft helemaal niet veel nodig hoor. Ik heb er weinig werk van.”
Ik geniet van deze mevrouw. Ze ligt zo mooi en ontspannen. Ze geniet. Ondanks haar leeftijd zorgt ze goed voor de knuffelkat. Ze koestert het met veel zorg en liefde.
Dankjewel mevrouw, voor deze mooie momenten vandaag. U heeft me zoveel liefde laten zien. Tot volgende week!

Het zijn de kleine dingen..

Het wordt steeds drukker in de praktijk en voel me als een vis in het water met al deze mensen uiteenlopend in leeftijden en klachten. Begeleiding in dat wat er speelt in het moment. Het blijft bijzonder te zien hoe snel pijn verzacht, en problemen naar de achtergrond raken door aanraking, rust en diepe ontspanning. Ik geniet van mijn vak en zie de mensen opknappen.

Soms is  het werk overweldigend. Dan heb ik zo’n vrije dag als vandaag nodig om al die mooie dingen te laten bezinken en me te realiseren hoe goed het gaat.
In al het kleine het grootse zien. Daar gaat het naar mijn idee om. Dat houdt je in het nu. Dat is kijken door de ogen van een kind. Dat is stilstaan bij wat je om je heen ziet. 
“Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen.” Een liedje wat ik vroeger als kind meezong, en vandaag in gedachten opnieuw herhaalde. Van blijheid, van geluk, van.. the circle of life.

Tot nu toe deelde ik weinig van al dit kleine grootse geluk. Hier komt vanaf nu verandering in. Wordt vervolgd!

Thuis

Dit gedicht geschreven door Maartje van den Noort raakt de kern: thuis in je lijf zijn. Daar waar het diep van binnen fijn voelt en je blij bent met wie je bent.

Waar en hoe je je ook maar beweegt, ik wens jou van harte het fijne gevoel van thuiskomen in jezelf.

Welkom!

Het kind verdient vooral nu extra aandacht

Tijdens de lockdown vorig jaar heb ik als vrijwilliger gewerkt bij de Kindertelefoon. Vaak heb ik me machteloos gevoeld. Zulke schrijnende verhalen. Trots en blij was ik als ik de kinderen een beetje op weg kon helpen en vooral wakker kon schudden over waar ze onbewust in zitten. De kinderen wisten niet beter. Wat er gebeurde in hun omgeving was hun referentie. De kindertelefoon was hun uitweg.

Mijn moederhart  brak: via de kindertelefoon kreeg ik inkijk achter de voordeur. Zo goed dat de kindertelefoon er is en dat er D oor de anonimiteit geen drempel op hoeft te zitten over alles te kunnen praten.

In mijn praktijk krijg ik in toenemende mate te maken met kinderen. Kinderen die de weg even kwijt zijn, boos zijn op de omgeving, gedragsproblemen veroorzaken of geen aansluiting meer vinden bij leeftijdsgenoten

De behandelingen zijn lichaamsgericht, in combinatie met een lichte massage en aanraking maak ik de verbinding. Stel ik vragen, stel ik ze op hun gemak, laat ik ze praten, uiten ze gevoelens. Dat geeft vertrouwen, emoties komen los, ze voelen zich veilig en gezien!

Gun een kind dat worstelt met zichzelf zo’ n ervaring, probeer het uit. Dat is ook een oproep aan ouders. Kinderen verdienen het, zeker in deze tijd. Geef ze die extra aandacht.

In Zweden zeggen ze zo mooi over onderlinge kindermasssage: “Kinderen die elkaar aanraken, willen geen pijn doen en pesten elkaar niet”

Bevrijding – een thema van iedere dag

Binnen mijn werk is bevrijding een dagelijks terugkerend thema. Jezelf bevrijden van je lichamelijke en/of geestelijke pijn. De hardnekkigheid van je denken kan je slopen en zelfs lichamelijke pijn veroorzaken.

“Ik kan het niet, ben niet goed genoeg. Mij is nog nooit iets gelukt.”
Het zijn gedachten die niet kloppen, die ergens in een verleden zijn ontstaan, en een eigen leven zijn gaan leiden en lijden. 

Door de diepe ontspanning zul je merken hoe makkelijk gedachten naar de achtergrond raken, en problemen die je hebt er ineens veel minder toe doen. Je wordt bewust van je lichaam en je gedachten en patronen. Van niet lekker in je vel zitten naar een positief gevoel door aanraking geeft een ongekende innerlijke vrijheid in hoofd en lichaam.

Voelen dat het veilig en vertrouwd is en je gewoon jezelf kunt zijn …
Dat – gewoon zijn wie je bent – goed genoeg is.  

Het is dankbaar werk een mens weer mens te laten voelen/zijn.
Dat het ziek zijn ondergeschikt wordt, aan de positieve ervaring van aanraking.
Dat gedachten en/of angsten je niet langer laten lijden, maar dat jij je eigen leven leidt!

Internationale Knuffeldag

Op de vraag: Wat zou je het liefste willen, kan ik me nog heel goed het antwoord van een client, (15 jaar jong) herinneren: “Dan zou ik willen dat mijn armen zooooo lang waren. Want dan kan ik namelijk alle mensen in de wereld knuffelen.”

21 januari 2021 Internationale knuffeldag tijdens lockdown.
Ik hoop dat in deze tijd van afstand tot elkaar iedereen zichzelf kan omringen met zelfliefde. Heb het goed met jezelf.. dans, zing, spring, geef jezelf eens een kusje en omarm je met jouw heeeeeele lange armen.

Geluk in al zijn eenvoud

Na 3 dagen met griep in bed, maak ik mijn eerste wandelingetje. Ik kies voor Grou, omdat ik graag even de wijdse blik wil vangen. Het is sereen stil, de zon kleurt geel.
Mijn aandacht wordt gevangen door gezang van 4 Iraanse vrouwen, zittend op de pier.
Ik spreek ze aan en complimenteer ze met de mooie harmonie in hun stemgeluiden “Zitten jullie in een koor?”, vraag ik. “Nee”, de jongste doet het woord en zegt: “dit zijn mijn moeder, tante en nicht.”
“Het klinkt zo mooi over het water en met deze zonnegloed. Ik geniet ervan.”

Inmiddels is het al vele uren later en hoor ik in gedachten nog steeds hun klanken. Dankjewel mooie vrouwen, jullie zingen mij het nieuwe jaar in.

En ineens is mijn eerste blog van het jaar geboren.
Over de eenvoud van het leven, van het zijn. Als volwassene met kinderogen kijken, horen en ruiken, geeft geluk in al zijn eenvoud. Het grootse in het kleine zien, brengt het leven terug in de essentie.

Ik hoop hiermee een inspiratiebron te zijn voor jou. Dat als je hoofd ontspannen is, geluk zo dichtbij is, het zit in jezelf.

aandacht voor jezelf in corona tijd

Het coronavirus verandert veel in onze eigen wereld, zowel binnen als buiten jou. Op sociaal en emotioneel niveau kan er van alles bewegen dat invloed heeft op jezelf en de ander/partner. Hoe ga jij hier mee om? Zelfzorg is hierin belangrijk: je grenzen bewakend. Wil jij je in deze tijd blijven ontwikkelen, dan is het in mijn praktijk mogelijk jezelf te hervinden, te ontdekken in wandelcoaching. Hierbij houd ik me uiteraard aan de RIVM regels.
Zullen we samen onderweg en kijken hoe mooi dit naar jouw horizon leidt?
Ik help je graag die brug over: al coachend, in stilte, spiegelend of starend over de Friese wateren.

Corona en niet aanraken

Ben in een surrealistische wereld terecht gekomen. In mijn praktijk is fysieke aanraking en nabijheid zo normaal en onderdeel van mijn helende kracht. Mensen bewust maken van hoe fijn het is om aangeraakt te worden en hoe dit vaak wordt gemist in het leven.

Corona maakt aanraking en nabijheid onmogelijk. Mijn kracht is nu mijn beperking geworden.

Ik heb mijn praktijk moeten sluiten. Het raakt me emotioneel en brengt me in verwarring met een flinke hoofdpijn als gevolg. En ineens valt je financiële basis weg. Wat moet ik, hoe overleef ik?!

Een mens wordt creatief in zo’n situatie. Je wordt op jezelf terug geworpen, je volgt je intuïtie, je hart. Je probeert van betekenis te zijn voor je omgeving.

Ik zoek ook de kracht van de natuur, ze laat zien hoe je kunt overleven. Na een middag geslapen te hebben, heb ik heerlijk in de natuur gewandeld, daar waar alles ontluikt. Waar dieren net als gisteren en vorige week hun ding blijven doen, hebben wij de mogelijkheid pauze te nemen. In het nu te leven in wat er is..

De wandeling maakte me bewust van alles wat ik gister zag en waar ik nu nog mee bezig ben. Ik werd er zelfs wakker van. Ik vraag me nog steeds af waarom die 5 eenden gister zo’n ruzie maakten. Met een flink gekwaak en gestoei loste het vanzelf op en vloog iedereen uiteindelijk zijn kant op.

De schapen in de wei waren stil.. Geen geblè.. blèè… Grazend en opkijkend… Een vader hardlopend met een dochter naast zich, al skeelerend. Kinderen op straat aan het korfballen. De wolken trokken zich voorbij. En als de zon tevoorschijn kwam sloot ik mijn ogen, om die warmte en zonnestralen nóg intenser op te vangen. En niet te vergeten al die schitteringen in het water en de geur van hyacinten. Hoe fijn is het buiten..

Geniet ook van deze pauze, die ons nu via het Corona virus zo bewust maakt van het gewone, het alledaagse waar we in leven, maar zo makkelijk aan voorbij gaan. Hoop dat je in deze tijd innerlijke rust vindt!

Namasté