Dit weekend zat ik bij de musical over het leven van Titus. Een ingrijpend levensverhaal van iemand die oog had voor de verhoudingen tussen mensen, niet in hokjes dacht. Daar kwam gevangenschap in al z’n gedaantes langs. Tot de meest weerzinwekkende vorm: zijn leven eindigde in het concentratiekamp, omdat hij opkwam voor rechtvaardigheid, zijn mening uitte.
Die gevangenschap greep me aan. We kennen het allemaal. Iemand heeft buiten de wetten gehandeld en komt in de gevangenis. Of iemand wordt ten onrechte gevangen genomen. Doordat hij of zij z’n mening uit in een machtssysteem dat geen vrijheid kent
Geestelijke gevangenschap is een ander verhaal. Want hoe gevangen kun je zijn in je eigen gedachtegoed?
“Ik kan het niet. Ik ben niks waard. Ik ben niet gewenst. Die anderen zijn beter dan ik. Ik ben stom. Dom. Lelijk. Dik…etc etc.”
Allemaal gedachten die in het hoofd ingeprent staan en voor jou waarheid zijn geworden. Gedachten die ons gedrag en handelen beïnvloeden. Gedachten die ons op den duur ziek maken.
Hoe ga je met deze gevangenschap om? Ben je nog in staat jezelf te bevrijden? Welke rol spelen irreële gedachten in je dagelijks leven?
Leef je ‘gewoon’ verder en doe je net of er niks aan de hand is of ben je ervan bewust dat het leven zoveel mooier kan zijn zonder deze gevangenschap!
Vaak veranderen mensen pas als het bittere noodzaak is, als men ziek wordt, of ineens geveld wordt door een burn-out. Een mens moet kennelijk eerst lichamelijk en/of geestelijk lijden om vervolgens open te staan voor verandering.
Ik kom deze vorm van gevangenschap veel tegen in mijn praktijk. We zouden het onszelf veel makkelijker maken en gezonder blijven door op tijd te ontspannen. Preventief zorg en aandacht voor jezelf nemen. Zodat je de stilte en vrijheid in jezelf kunt ervaren.
En jezelf herontdekken in dat wat verloren was… jouw innerlijke vrijheid: de vrijheid van léven!
bronvermelding: 2019-11juni https://www.facebook.com/Muziektheater-Titus-in-Dokkum-1387951248007629/
