Precies een week geleden, ‘moest’ of beter gezegd, werd ik gedreven door mijn intuïtie de 24 uurs opening van het Forum Groningen te bezoeken. Aangezien ik een vroege vogel ben en houd van de stilte in de morgen, kostte het me geen enkele moeite deze kans te pakken. En zo vertrok ik in het donker op weg naar een nieuwe ervaring. Niet wetend en ook wel een beetje spannend wat het me zou brengen. Mezelf afvragend waar deze drang toch vandaan komt.
Is dat mijn zoektocht naar het nieuwe, iets toe te voegen aan mijn leven dat mij blij maakt? Is het een kans die ik anders aan me voorbij zou laten gaan? Die vraag speelde door m’n hoofd toen ik door het gebouw dwaalde, in een vloeiende beweging mijn weg via de roltrappen naar het dakterras vond.
Met de zonsopkomst en de zwarte contouren van de stad waande ik me in het buitenland. Het gevoel van tijd en ruimte verdween… Voorbij mijn denken, tot in het oneindige me groots voelend, ligt de wereld letterlijk onder mijn voeten.
Ik combineerde de werkelijkheid van een gebouw in harmonie, de chaos van ruimtes daarbinnen die zich samenvoegen tot eenheid, met mijn verbeelding. Daardoor werd het gebouw nog mooier. De voortdurend veranderende luchten legden een warme deken om het gebouw en de stad, ook in volstrekte harmonie.
Wat is dit genieten! Deze stilte. Hier. Nu. Zijn in volledigheid. Dit ontwaken van alles wat ook in mij is, die totale harmonie, buiten tijd en ruimte. Het nummer Vogelvlucht van Stef Bos schiet door me heen.. ik besef mijn innerlijke groei, waar ik stond en waar ik nu sta…
Dit is waar ik zo van hou: mezelf verrijken, een nieuwe ervaring, genietend van mijn pad dat me blij en gelukkig maakt.
En is tevens waar ik in m’n praktijk voor sta: mensen bewust maken van wat zo voor het grijpen ligt: een nieuw leven dat je blij maakt.
Stef Bos – Vogelvlucht